امشب دلتنگ تر از هميشه با خودم مرور ميكنم :تو كه هستي در ميان ما پس حكمت اين نديدن هاي طولاني كجاست كه پيدايش نميكنم ؟ تيرگي هوا در ميانه روز بر شانه هاي نحيف مان تلنگر ميزند. . .
ما ادم هايي به اين روزگار غريب گاهي هواي دلمان روحمان را انقدر الوده ميكند كه نفس كشيدن را برايمان سخت ميكند .
اري. . .
هرچه هست از قامت ناساز بي اندام ماست
ور نه تشريف تو بر بالاي كس كوتاه نيست
سوز اين شب هاي سرد و تاريك انتظار نويد بخش بهار است .نويد بخش روزي كه با نگاه گرم تو عالمي روشن ميشود . . .
. . . . { خدا كند كه بيايي }. . . .
دلتنگي